Papatyadan taçlar yapardı annem. Aslan ağzından küpeler. Yaprakdan yorgan, otlardan yastık. Cevizden beşiği vardı kardeşimin, meşeden benim sandalyem. Kuş sesleri

Papatyadan taçlar yapardı annem. Aslan ağzından küpeler. Yaprakdan yorgan, otlardan yastık. Cevizden beşiği vardı kardeşimin, meşeden benim sandalyem. Kuş sesleri

Körüklerin Latife teyze gelince bize, dedikodu kazanı kaynıyor son hızla. Dilsizin Seher yenge, Kirazların Fadik teyze de katılımcıların başında. Gıybetten

Ulu çınarın gölgesinde ,güneşin çıplak kollarının sarmalamasından kaçıvermiş iki çocuk. Birinin cüzdanı kabarık,birinin gönlü. “ Ne kadar bayram harçlığım oldu

Nazlı bir gelin gibi gelen ve süzülerek giden bir mevsim . Şeytanların zincirlerle bağlandığı, kor cehennemin hararetinin söndüğü bir güzellik

Kırgızların Bahattin Efendi iftar vercekmiş bu akşam. Yoksulu, zengini, miskini, yolda kalanı, pansiyonda konaklayanı, ayırt etmeden çağırıyormuş herkesi. Tatlı bir

“Bak şu nizama; Direksiz duran gökkubbede ,inci gibi dizilmiş gerdanlığı olan yıldızlara, kandil gibi asılmış kamere, ateşi olmadan kıyamete kadar

Bir yılda dört mevsim, oniki ay, elli iki hafta olduğuna inanmış ve tasdik etmişim. Ve o oniki ayın bir ayında

          İncecik çubuk dalları tuttu. Sonra o, mandalsız, yapıştırısız, çivisiz, vidasız asılı üzüm tanelerine dokundu. Yeşilli,

“Bu gecenin en özel misafiri benim!.. Yarabbi ben geldim , en güzel ikramlarını isterim, uzun tatlı sohbetlerin yanında, kevser ırmağından

Kabul günleri çağının kapanıp, paralı günler çağının ilk yılları. Ortaçağdan sonra açılan yeniçağ kapıları gibi. Erkeklerin ekmek teknesinde çalışıp, kadınların

“Şerife ablaya bir çorba götürsen olur mu?” dedi annem. Yalnız yaşayanlara ses olmak, can olmak en sevdiğim özelliğimdi. Dumanı üstünde

Morarmış ellerinde getirmiştin bir serçeyi. Kanadında kırık, başında darbe, kuyruğunda kan… Dizine kadar kar ,kara lastiklerinin içinde buz kesmiş ayakların.

Hani yıldızlardan tarağım vardı ya onunla tarardın saçlarımı annem. Zeytin yapraklarını papatyayla kaynatır, sürerdin saçlarıma misk gibi koksun diye. Hasır

“Rıfkı dayı geliyi, herkes hizaya!..” denildiyse, herkes girerdi o hizaya. Vakur duruşu, heybetli yürüyüşü ,cüssesinden önce, ruhunun gelişinin habercisiydi. Mahallenin

Zeynep Boynudelik

Küçük kız elinde kitkat gofretle geziniyor. Başörtüsünü özenle bağlayan abla, fairy tabletini bulaşık malinesinin gözüne yerleştiren anneye sesleniyor: “ Anne

Adı gibi soğuk Kuz sokağının güneşi, Gülben hanımın kabul günündeyiz. Begonyalarla dizili ahşap penceresinin ardında, sakız beyazı tüllerinden lavanta kokular

Kızarmış domatesleri dörde kesip tuzlamaya bayılıyoruz.Gemlik’de ikamet eden halasının getirdiği sele zeytini de varsa ,diyecek yok keyfimize. “ Tavuğun derisini,portakalın