Kızarmış domatesleri dörde kesip tuzlamaya bayılıyoruz.Gemlik’de ikamet eden halasının getirdiği sele zeytini de varsa ,diyecek yok keyfimize.

“ Tavuğun derisini,portakalın susuzunu,zeytinin buruşuğunu seven bu eksüğetekleri heç anlamıyom valla da billa da!”

sözlerini her defasında tekrarlayan annemgiller ise,kahya olunmuş keyfimizin nakaratı gibi…

Tarla domatesinden lindaya,sırık domatesinden pembe domatese kadar mevcut.Sepetli motoruyla pazara taşıyan Rıfkı amcanın yüzündeki ,zahmetin yerini almış rahmetin mutluluğu yıldızlardan dahi okunuyor.Bazen komşunun at arabasıyla götürüyor.Hırçın at Karabulut’u bile mülayim hâle getiren Rıfkı amcayı sevmeyen yok şehirde.Herkes getiriyor sandıklarda domatesi

lakin onun domates havada kapılıyor.Üslub güzel,söz doğru , eli de titremeyince tartarken…

Herkes ona hücum ediyor.İki isteyene üç , üç isteyene beş veriyor.

Dahası ne saçıyor elindekini,ne tutuyor sımsıkı.

“ Rıfkı işini eyi biliyi !” diyene ,tatlı diliyle döktürüyor:

“Aydan gelen halı üstüne,günde gelen kül üstüne” diyerek ,emeğin zor yolla kazanılıp daha kıymetli olduğunu ,yararlı işlerde harcanabileceğini anlatmak istiyor aslında.

Ulucaminin müezzini Serhat hocanın babamla sohbeti ,dün gibi aklımda kalıcı oluyor;

“ Valla geceler boyu okuyom okuyom ,idrak etmeye çalışıyom lakin Rıfkı’nın domates çekirdeğinde bulduğu hayranlığı yakalıyamıyom.Onun Mevla’ya olan hayranlığına ,hayran kalmadan öte gidemiyom!”

Bugün aldığım konservelik domatesleri soyarken,Ferdelerin o muhteşem domates tarlasında geziyorum sanki.

Kibrit kutusu gibi binalar dikili tarlanın ruhsuz hâli ,içime sızılar salıyor.

Ne o ,mis kokulu domateslerin tadını,ne de Rıfkı amcaların bağ evinin önündeki, sepetli motorun hız keyfini bulabiliyorum.

Zeynep BOYNUDELİK