Hani yıldızlardan tarağım vardı ya onunla tarardın saçlarımı annem.
Zeytin yapraklarını papatyayla kaynatır, sürerdin saçlarıma misk gibi koksun diye. Hasır sepetlere toplarken zeytinleri, ben, çiçekli elbisenin uçlarını çekiştirir, zeytinden çok ,benim gözlerimin içine bakmanı isterdim.
“Meryem’im….” derdin bana. Hanne’m derdim ben sana. Aksa’ya adanan Hz. Meryem’le annesi Hanne gibi…
Zekeriya peygamberle aynı ailedenmiş gibi…
Kudüs-Aksa o günden beri benim, senin evimdi ,evimizdi annem. Kar beyazı farbalı elbiselerle vardığımız secdegâhımızdı, Beytül-makdis‘imizdi. Namazla çıkılan miracımızdı.
Şimdi yıldızlar gökten düşüyor üzerimize, zeytin ağaçları kopuyor yerden. Papatyalar kokmuyor artık. Barut sarmış dört bir yanı. Kurşunlar adres sormadan çalıyor kapıları.
Bizi topraklarımızdan sürmek için atıyorlar bombaları. Sen ,yıldızlar düşüyor derdin ama biliyorum artık anne, korkmuyorum füzelerinden!
Aksa’yı alıp yıkmak istiyorlar. Kadife sesinden hatırlıyorum dedemin öğütlerini :”Süleyman mabediyle ,Musa’nın sandığı, Aksa’nın altında derler ve o sandığın içinde eski ahit
olduğuna inanırlar. Morya tepesinde olan Mescid-i Aksa’nın en yüksek yerinde Kubbetüs-sahra var,onun altında Süleyman tapınağı olduğuna inanır ve onu yeniden inşa etmek için Aksayı yıkmak , Filistin halkını işgal etmek ,evlerini barklarını yıkmak isteeler. Lakin ben ölürsem de göremezsem şunu bil ki Eriha;
Aksa müslümanlarındır, müslümanların da kalacaktır!..”derdi .
Kardeşim şehit, ağabeyim şehit, babam şehit, sen şehit…
Bana da seçenek sunsalar ; ya buradan kaçış ya burada kalış!
Elbette şehit olmayı seçerim ,ben şehitliğe gitmek isterim anne!
Üzülme, beni, tek bıraktım diye. Rahman ve Rahim olan yüce Rabb var yanımda.
Ben size gelene kadar çocukluğumu şekere yatıracağım be anne. Kim bilir belki bir gece, belki bin gece!
Cennetü’l Me’va-da şekere yatırdığım çocukluğumdan misler portakal, çilek reçelleri olur belki değil mi annem!..
Kerim Rabbimin ikramına uğurluyorum seni.
Elveda gül yüzlü mücahide annem ,elveda!..
YORUMLAR