İncecik çubuk dalları tuttu. Sonra o, mandalsız, yapıştırısız, çivisiz, vidasız asılı üzüm tanelerine dokundu. Yeşilli, sarılı, morlu şeffaf elbiseleri giyinmiş ,içi sert çekirdekli şeker torbacıklarının tadıyla yutkundu.
O ballı şurubu karnına dolduran bu taneciklere ,bu esrarengiz tadı veren ,asılı oldukları çubuklar olamazdı. Kendi
nin tadı yoktu ki meyvesine versin?
Yuvarlak sepete topladığı üzümlerden kimler tadmışdı bilmiyordu ama her taneyi kimin yiyeceğinin kodlanmış olduğuna emindi.
Dalıp gitti , en sevdiği üzüm taneciklerine, gıptayla bakındı. Rabbin emrine musahhar olmuş, ancak ve ancak Rabbin emri dahilinde asılı kalan, toplanan, olgunlaşan her bir tanecik için ALLAHU EKBER’den başka söyleyecek bir tek kelime bulamadı.
(Zeynep Boynudelik)
YORUMLAR