Bir yılda dört mevsim, oniki ay, elli iki hafta olduğuna inanmış ve tasdik etmişim.
Ve o oniki ayın bir ayında ,mutlak oruç tutulacağını kabul etmişim.
Top atılınca suya kavuşmayı ,çorbaya kaşık daldırmayı, fırında pide kuyruğunda beklemeyi, sahurda uyuklayarak ,annemin pişilerini yemeyi ,ramazanın hayallerine katmışım.
Mahalleli çocuklarla teravihin temposunu sevmişim. Efrumiye teyzenin mukabelesini okuyan hocanın ,beyaz çarşaf arkasındaki gizlenişini ,odadan çıkarken hiç bakınmadan ,uçarak yürüyüşünü görmüşüm.
Bir töre, bir gelenek halinde yaşanan oruç günlerini cismanî olarak geçirmişim.
Şimdi hatırıma geliyor ; o mukabele okuyan hocanın sözleri:
“ Sadece midemizle tutmayalım oruçlarımızı.
Açlıktan öteye gitsin, namazlarla, Kur’anlarla…
İnanın Yaradanın ihtiyacı yok bizim açlığımıza!..”
Ve kapı kapı tıklatıp ,namaz için davet eden Efrumiye teyzenin yanlış yaklaşımlı ,dosdoğru sözleri:
“ Merkebi de bağlasan akşama kadar o da aç susuz kalır. (!) hanımlar, orucunuzu boş lakırdılarla, abdestsiz ,namazsız hüsrana uğratmayıverin!..”
Şu zamanın bilinçli ,şuurlu geçen oruç günlerine bakıyorum.
Gözlerle ,dillerle, kulaklarla , ellerle tutulan SAVM’a hayran kalıyorum. Haramdan uzak gözbebeklerine, gıybeti noktalamış dillerine, boş kelime kalabalığına kapanmış kulaklarına, harama uzanmayan ellerine imrenerek bakıyorum insanlığın.
Tüm bu güzelliklerin yanısıra ,tüm organlarıyla oruç günlerine katılan ruhlarına , iç alemlerine de bayılıyorum doğrusu.Tevekkül-teslimle ruhlarını mavevi boyuta taşıyan SIYAM’larına hayretim artıyor.
Duygu-ruh-beden olarak tutulan bu oruç mevsimi, istiyorum ki hiç kaymasın ellerden, hiç gitmesin gönüllerden, hiç eksilmesin takvimlerden!..
Öfkeyi yudumlayanlardan ,tebessümü içirenlerden, tatlı sözü tattıranlardan olmanın keyfinde ,oruç-savm-sıyam mevsimimize merhabalar!..
Zeynep Boynudelik
YORUMLAR