Morarmış ellerinde getirmiştin bir serçeyi. Kanadında kırık, başında darbe, kuyruğunda kan…
Dizine kadar kar ,kara lastiklerinin içinde buz kesmiş ayakların. Su almış bir geminin içinde çırpınan yolcular gibi parmakların.
Gece sabaha kadar nöbet tutan kızarmış gözlerin. Bir o kadar merhamet, bir o kadar koruyucu.
Serçenin yarasına damlayan gözyaşlarındaki şefkat…Zemheride, kar beyazlığına düşen kan damlalarına içilen and!
Kınalı ellerinle uğurladığım o gün ,gözlerimin içine bakarak söylediğin son sözlerin:
“ O serçeyi uçurana kadar beklediğim gibi ,vatanımı da bekleyeceğime sözüm sözdür anacığım!
Bu topraklara yağan karlara ,kan damlaları düşmeyene dek bekleyeceğim anacığım!..”
…… Senin kanınla boyandı bugün yağan karlar, kınalı kuzum!
Serçeyi uçurduğun gibi uçurdun o güzeller güzeli ruhunu!
Nice kışlar kurtuldu senin siper aldığın yüreğinde!
Genişliği gökler ve yerler kadar olan cennetine uğurladım seni kuzum.
Yüreğim yangın yeri. Yanmış ciğer kokusu geliyor ,sıvası dökük, çatısı kopuk, duvarı yıkık, kapısı kırık kulübelerden…
Sözün bittiği yerde ŞEHİTLER yatıyor kuzum boy boy bugün!..
ZEYNEP BOYNUDELİK
YORUMLAR