Bu gecenin en özel misafiri benim!..

“Bu gecenin en özel misafiri benim!.. Yarabbi ben geldim , en güzel ikramlarını isterim, uzun tatlı sohbetlerin yanında, kevser ırmağından sular, bal ırmağından ballar içmek isterim!.. Beni Sueda ve Ebrarların defterine kaydetmeni ,şikayet edenlerin ,kötülerin defterinden uzak tutmanı isterim. Ömrüme yazdığın hayırları ,gönlüme sevdirmeni isterim.”

Dualarını okuduğum sararmış, kırışık kağıt parçasını avuçlarımın içinden öperek koydum ,kuruttuğum papatyaların yanındaki sahifelere.

Annemin, ilkokul üçüncü sınıfda bana yazıp verdiği ,o muhteşem duayı tekrar tekrar okudum.

‘Benikelb kabilesinin koyunlarınının tüylerinden daha fazla günahların affolduğu bu gecede ,kuş gibi hafif hissederdim kendimi.

Annem ,yaptığım kötülükler için Rabbimden özür dilememi söylerdi.

Sayardım parmaklarımla;

Su fışkırttığım kedilere, kovaladığım horozlara, koparttığım sümbüllere, kalemini düşürdüğüm, silgisini sakladığım sınıf arkadaşlarıma özürler dilerdim Rabbimden.

“ Rabbim affedicidir lakin arkadaşlarının da gönlünü almanı ister!” Derdi annem o yumuşacık kadife sesiyle. Sonra da öperdi minicik parmaklarımdan.

O minicik parmaklarım la birlikte büyüdü günahlarım da.

Yine de her yıl ,biraz daha az sayı saymak içindi tüm çabalarım.

İyilerin defterinde kalabilmek içindi davranışlarım.

Kötülerin defterine girmemek içindi sınırlarım.

Yıllar içinde farkettim ki;

Annemin neden son namazıymış gibi ,her vakit namazında kılışı, son sarılmasıymış gibi, beni kollarının arasına her aldığında sevgisi…

Beratta yazılan listede ,adının olma ihtimaline karşı tedbiri.

Bana hissettirmeden, beni korkutmadan ,son nefesiymiş gibi verişi…

Bir ikindi vakti gölgeliği kadar kısa ömür için ,asırlık emelleri olan insanın aldanışı demekti Berat,

annem için.

Ve hiç günahı olmamak değil, olan günahı affettirme gayretiydi Berat, annem için!..

Pişmanlığın gözyaşıyla arındığı bir geceydi, Berat, annem için…

Arınmanın mutluluğunda beratlar dileğiyle!