Kerbela

Bu matem biter mi? yürekler yasta.
Nice canı yere döktün Kerbela
Hüseynim varınca, Muhammed dostta
Fatma’nın gönlünü yaktın Kerbela
Dünyayı başıma yıktın Kerbela

Kara cehenneme Kerbela tanık
İblisin uşağı, en büyük sanık
Kor ateş içmişim yüreğim yanık
O sabaha nasıl çıktın Kerbela
Dünyayı başıma yıktın Kerbela

Kızılca kıyamet, çöl geldi dile
Akmaya çekindi o Fırat bile
Gökyüzü ağlarken kan damlar güle
Gül, reyhan sümbülle koktun Kerbela
Dünyayı başıma yıktın Kerbela

Yezid kurban aldı mübarek başın
Dinmeden akıyor kanlı gözyaşım
Sabır ekmeğimdir ,dua yoldaşım
Oturdun kalbime çöktün Kerbela
Dünyayı başıma yıktın Kerbela

Ehlibeyte zulmü reva gördüler
Aç, susuz, perişan izin sürdüler
Gönül gözü naçar, sanki kördüler
Kulağın tıkayıp ,baktın Kerbela
Dünyayı başıma yıktın Kerbela

Yetmiş iki cana haince kıyan
Küffara düşmeyi marifet sayan
Zalimin zulmüne boynunu eğen
Hüznümün şehrinde tektin Kerbela
Dünyayı başıma yıktın Kerbela

Muharrem gelince sana yanarım
İçtiğim bir bardak suda anarım
Ya imam Hüseyin deyip dönerim
Eti tırnağımdan söktün Kerbela
Dünyayı başıma yıktın Kerbela

Sevda Doğan Karakaş