Mecnun gömleğini giydim tenime, Sözüm yük dilime ,dilim hükümsüz. Aldırmayın alev almış kanıma, Közüm ; sükut sardı ,halim hükümsüz .

Geçecek elbette bir bir yıllarım Eskiyipte tenim tutmaz ellerim Bükülür belimde, dönmez dillerim Hep böyle kalırım sandı dersiniz Ömrünü harcadı

Duama bin ah katsam o bunu hiç anlamaz Lâl olmuş sanki dili ne söylesem tınlamaz Kadir kıymet bilmez sağır sanki

Kara haber geldi ,Maraş ilinden. Topyekûn cümlemiz yandık depremde. Çıkmıyor kimsenin muştu dilinden . Topluca canları, gömdük depremde . Malatya,

(Güzelleme) Kaybettim neresi köyün ve yurdun. İzini ardından süresim geldi. Gönül sarayına otağım kurdum İçinde ömrümce durasım geldi. Ne kadar

Bir gün kesilecek aldığım nefes, Çağırın başımda ağlasın biraz, Çok gördü aşkımı, sandı hep heves, İnansın şimdide çağlasın biraz. Desin

Hor görüp yok sayılmak, hak mı bize dersiniz Suçmu buysa kaderim , dinle engel- sizsiniz. Biraz sevgi hoşgörü çok mu

Bozdurma tövbemi çekil karşımdan. Bu halimi hayra yorma adamım. Aldım dersimi ben, istemem aşkı. Neden niye diye sorma adamım.  

Yeter gönül yeter senden çektiğim Ardın sıra gelmek ar gelir bana Bir iki üç değil ki sevgi ektiğim Kuru çalı

Daha doymamışken taze çağıma Ateş almaya mı geldiniz yıllar? Kar boran hüzünler düştü bağıma Mutluluğu kime böldünüz yıllar? *   

Değil her şey artık gülle gülistan, Görmüyor gözleri, bağlayanlar var. Doğmamış yetimle her gün borçlanan, Her gece sessizce ağlayanlar var.

Uzaktan uzağa sevda mı olur. Yakına gel hele yüzünü görem. Aslı ben olayım kerem ise sen. Kor gibi yandığın közünü

(11 Ekim Dünya kız çocukları günü)

Zalim kader sana nettim neyledim Eğdim şu boynumu köle eyledim En sonunda mecnun gibi söyledim Genç yaşta ömrümü soldurdun kader

Mecnun gömleğini giydim tenime, Sözüm yük dilime ,dilim hükümsüz. Aldırmayın alev almış kanıma, Közüm ; sükut sardı ,halim hükümsüz .

Garip olan başa gelince işler, Dur Hak divanında, dost belli belli, Kurdukça yıkılan, çürüyen düşler. Hayat bir imtihan, test belli

Gözlerin gönlüme ümit verirken Dilin yalan diyor, bu nasıl Sevda Ömrümü vakfedip hayal kurarken Öz’ün yılan diyor bu nasıl Sevda

Endamına bakıp aldandım kandım. Bey efendi dedim, adamdır sandım. Gündüz hayal gece düşümde andım. Oysa hayırsıza vuruldum dostlar. Ne âdap

Hiç kıymeti yokmuş boşa yanmışım. Has cemalin keşke görmez olaydım. O gönül eylerken sevdi sanmışım. Ömrümü yoluna sermez olaydım. Taşa

  Vurgun yedi ömrüm tükendi nefes Kalbin dergahımken oldu bak kafes Artık ayrılığın biletini kes Mezara konmamı bekleme adam Durgunum

  Ömür sermayeymiş de bilemeden çaldırdım Yaşarım yarın derken, bugünümü öldürdüm Oğul kıza güvenip ,eli bana güldürdüm Diken olup battılar

Hasretim yıllardır o gül yüzüne, Hâr içinde kalıp döndüm közüne, Razıyım inan ki bir çift gözüne, Uzaktan da olsa görmeye