EMRAHIN TAŞI NEREDE?
Emekli Eğitimci Şair ve Yazar Ertuğul Karahan ziyaret etti.
Emekli Eğitimci Şair ve Yazar Ahmet Ertuğrul Karahan Yeşil Niksar gazetesi ve Yörenin Sesi Canik gazetelerini ziyaret ederek gazete sahibi Cemalettin Bilgin ile tarihin süzgecinden önemli sohbet gerçekleştirdiler.
Bilgin; “hocam bu güzel sohbeti canlı yayında izleyicilerimizle yapalım sizin düşünceleriniz çok önemli” dedi.
Karahan; “kendimi çok iyi hissetmiyorum, bir başka zaman nasip olursa sohbet yaparız” dedi.
Karahan sohbette şunları sordu; “Cemalettin Erzurumlu Şair Emrahın mezar taşını nerede?, bunu sor soruştur bakalım” dedi.
Karahan bir süre daha sohbet yaptıktan sonra gazeteden ayrıldı.
NİKSAR’DA AKŞAM
Şöyle, güneş batarken, mor dağlar arkasına;
Seyrine doyum olmaz, Niksar’da akşamların!..
İster “Kale’den” olsun, yıkık bir burç üstünden;
İsterse “Harmancık’tan”, yosunlu kayalardan;
Kendinizden geçerek, bakınca ufuklara,
Ovaya; kıvrım kıvrım, akıp giden sulara…
Bir renkler cennetinin içinde kalırsınız.
Bulutlardan dökülen, o kızıl ışıklarla
“Talazan Köprüsü’nde”, siz de ıslanırsınız…
Bu kızıllık; sevginin, özlemin ateşidir;
Niksar’a doyamayan, güneşin gözyaşıdır…
Rengârenk olmuş dağlar, çevrelerken ovayı;
Akşam, gerdekte gelin, başta kızıl duvağı…
Erguvan rengindeki saçlarını savurur;
Saçlar, değdiği yeri, sarar yakar, kavurur!
Bir kadehtir; yudumlar, Niksar’ı içersiniz…
Hayâl âlemlerine, yol bulur, göçersiniz!..
Tırmanırken son renkler, “Keltepe’nin” başına,
Esmerleşir ovada, “Kelkit’in” yanan yüzü.
Derken; serin bir rüzgâr, el sallayan yapraklar,
Uğurlarlar hep birden, kan ağlayan güneşi…
Şimdi, koyu bir mavi ve gittikçe kararan
Renge boyanır her yer; ova, dere, dağ, orman!..
Belki de uzaklardan, bir kuş süzülür, uçar;
Yuvasına geç kalmış, boşlukta kanat çırpar…
Ayrılıp yerinizden, yaslı gözlerinizle
Son bir defa bakınca, batıda solan güne;
Duyarsınız, en acı, ayrılık şarkısını…
“Çanakçı” öyle inler, hep derinden derine;
Gece, bir kartal gibi, iner şehrin üstüne!.
Ahmet Ertuğrul KARAHAN
