Nuray KAYA; Kadının Rüyası

            Rüyayı büyüleyen sebepti kadın. İçten içe anlam katıp süsleyen. Her savaşta zaferler kazanmak için uğraş veren bağ, bahçe demeden direnen, köy-kasaba demeden o güçsüz ayaklarını güçlü yapandı bir o kadar. Acısını, kederini içine gömen dışında pespembe insanlara hayat sunandı. Öykülerde en başta yer alan anaç bir o kadar da anaydı kadın. Doğada eşi benzeri olmayan elinde hamuruyla, sırtında odunuyla bizi biz yapandı. Şöyle bir dünya düşünsek kadın olmayan ne çok yanlarınız eksik olurdu. Nesiller ah nesiller nasıl olurdu. Ayranın verdiği lezzeti, çorbanın, sarmanın, fırında somon ekmeğin tadını kim verirdi. Bir öykü büyüttüm içimde papatyalar dolu. Yapraklarını koparmayın sevecek, sevmeyecek diye kadınlarımızın. Ben de kadınım. Ben o kadar güzel şiirlere ve romanlara imza atarım ki istesem neler olmam ki…istesem. Başaramayacağım bir şey yoktur kadın olarak. Kadını deli yapanda, hanımefendi yapanda, yerden yere vuran da, ekmeksiz-aşsız kapıya koyan da, dövüp-söven de kimdi? Onlara güzel değer verin ki alnınızda gurur meşalesi daim olsun. Sahi Kadın sizin gözünüzde neydi?

Boşanmaya meyil bırakılan ey kadınlar…Onlar sonra ne hale geliyor düşündünüz mü? Senin çocuğuna aldığın oyuncak gibi sokakta kadınlarımıza anlam katmayan birçok insan var. Dur insanoğlu etrafına bak ve sonra kendine ve sonrada aynaya…
Bunun Adı Kadın Olmak!..
Sesimizi ne kadar duyurabilirsek…

Saygılar!…

Sürçülisan etiysem affola.