‘ Eskiden’ diye başlayan cümleleri bile eskide bıraktık maalesef, yenisini alabildiğimiz her şey eskidi artık, para her kapıyı açar dedik, asla açamayacağı kapıları ise tamamen kapattık.. Şimdilerde hepimizin dilinde aynı şarkı, notaları eksik, enstrümanlar kırık, herkes detone… Eskiden, ordan burdan bulduğu eski bir kıyafete kırk yama yapıp giyerken büyüklerimiz, şimdilerde kırk yaması olan kıyafetlere kocaman paralar verip dolaplara bekçi yaptık, bir tencere çorbayı herkes aynı tabaktan huzurla kaşıklarken, şimdilerde 5 çeşit az gelir deyip çöpleri doyurur olduk, peki ya şu paranın açamadığı kapılar, sevgi, saygı, güven, sadakat, merhamet..! Madem parayla olmuyor dedik onlardan da vazgeçtik, kimse kimseyi sevmiyor artık, öyle bir çirkinleştik ki yalan söylemek, doğruyu söylemek kadar eftal oldu maalesef, ne çalan utanıyor ne de satan. Ne güvenebiliyoruz, ne saygı duyabiliyoruz, çok çabuk tükettik güzel olan şeyleri, iyiler kaybediyor diye diye zorla kötüleştik, kötüleştirdik. Eskiden birbirini seven iki insan ayrılmak zorunda kalırsa ‘al mektuplarını, ver mektuplarımı” dermiş… Aman yarabbi şurda ki güzelliğe bak. Çünkü o satırlarda duygular gizli, madem bitti ver duygularımı derlermiş demek ki, ya şimdi sadece parayla alınan şeyler geri istenir oldu, ilişkinin kısa ve öz özetiiiii…!!!
Hayat kısa gençler.. Kefenin cebi yok, ilkbaharın ardından kışta gelse, mutluluk çekmecenize bir şeyler atmayı unutmayın..! Ve mutlaka kefeninizin cebine sığacak şeyler hazırlayın kendinize..!
EDİTÖR
Müthiş bir yazı Esracığım, hakikaten aynen dediğin gibi oldu. Cenabı Allah sonumuzu hayreylesin
İnsanı insan yapan duyguların bu kadar mükemmel bir dille anlatılması hayranlık verici. Yazmaya devam et lütfen.
Teşekkür ederim